Flight 666-Iron Maiden

Το film των Maiden με τίτλο “Flight 666” κλείνει φέτος τρία χρόνια από την επίσημη κυκλοφορία του και την παγκόσμια πρεμιέρα του στη Νότια Αμερική. Κάθε κυκλοφορία των Βρετανών μεγαθηρίων προκαλεί πάντα αντιδράσεις και ποικίλα σχόλια ενώ τα περιοδικά σε όλο τον κόσμο βρίσκουν μία ακόμη ευκαιρία για να παρουσιάσουν ένα μικρό ή μεγάλο αφιέρωμα στους αναγνώστες τους. Σκεφτήκαμε να κάνουμε, λοιπόν, κάτι διαφορετικό…να παίξουμε με τον «αγαπημένο» αριθμό των Maiden: Το 6 ή αν προτιμάτε το 666!

Iron Maiden και πτήσεις…τι σας έρχεται σχεδόν ενστικτωδώς στο νου; Προσωπικά, το πρώτο πράγμα που μου έρχεται είναι η ομιλία του Churchill στους Βρετανούς κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου υπό τους ήχους των μαχητικών αεροσκαφών. Το δεύτερο είναι το όνομα του Bruce Dickinson ο οποίος εκτελεί τα τελευταία χρόνια και χρέη πιλότου των Maiden (και όχι μόνο φυσικά). Τέλος, οι παλαιότεροι θα θυμούνται και το εξώφυλλο από το single “Aces high” με τον Eddie μέσα στο cockpit ενός καταδρομικού. Άλλοι, ίσως, θα σκέφτονται διαφορετικές παραστάσεις…δεν έχει σημασία. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δε θα μπορούσε μία πτήση των Maiden να έχει άλλο αριθμό παρά μόνο τον αριθμό του θηρίου!

STEVE HARRIS

· Ο αρχηγός των Maiden, η εμβληματική φιγούρα ενός ολόκληρου ιδιώματος εκτός από σπουδαίος μουσικός είναι και φανατικός οπαδός της West Ham με εισιτήριο διαρκείας για τους εντός έδρας αγώνες των Λονδρέζων. Μάλιστα, ένας «δικός μας» μπασίστας που μένει μόνιμα στο Λονδίνο και είναι τρελός οπαδών των Maiden έχει αγοράσει και εκείνος εισιτήριο διαρκείας κοντά στον αρχηγό! Ποιος είναι άραγε;

· Ο Steve παίζει συνήθως με Fender μπάσο αν και τον έχουμε δει και με κάποια άλλα (π.χ. Ibanez).

· Γουστάρει πολύ να πειραματίζεται με τον ήχο των keyboards. Ποιος μπορεί να ξεχάσει την καινοτομία των synth guitar και bass στο “Somewhere in time” ή τον καταλυτικό ρόλο των keyboards στο “Seventh son of a seventh son”;

· Ασχολείται ενεργά με την παραγωγή και γενικά με ό,τι αφορά τους Maiden. Θα λέγαμε ότι είναι…το δεξί χέρι στο management του Rod Smallwood.

· Έχουν μείνει στην ιστορία οι αψιμαχίες του πάνω στη σκηνή με τον Bruce Dickinson κατά τη διάρκεια της “Beast on the road Tour”. Μην πάει ο νους σας σε προσωπικές κόντρες…απλά ο Harris είχε συνηθίσει να βρίσκεται στο κέντρο της σκηνής όταν στη μπάντα βρισκόταν ο Paul Di’Anno. Τώρα, όμως, τα πράγματα ήταν διαφορετικά και τα σπρωξίδια εκατέρωθεν έδιναν και έπαιρναν. Τελικά, ο Steve κατάλαβε ότι η θέση του θα έπρεπε να περιορίζεται στα πλάγια της σκηνής με κάποιες σποραδικές «επισκέψεις» στο κέντρο.

· Ο Janick Gers τονίζει ότι ο Steve είναι ένα άτομο που μπορείς να στηριχτείς πάνω του και να του εμπιστευθείς ακόμη και το πιο σοβαρό σου πρόβλημα.

DAVE MURRAY

· Μαζί με τον Steve Harris είναι το μοναδικό μέλος που έχει συμμετάσχει σε όλα τα άλμπουμ των Maiden.

· Το κλασικό κιθαριστικό δίδυμο των Dave Murray και Adrian Smith γνωρίστηκε μέσω ενός κοινού γνωστού με το όνομα Dave McLaughlin. Στα μέσα της δεκαετίας του 70 η μεγάλη αγάπη του Murray ήταν ο Jimi Hendrix.

· Αν και λάτρης του ποδοσφαίρου, ο Murray περνάει δημιουργικά τον ελεύθερο χρόνο του, παίζοντας golf.

· Είναι γνωστό σε όλους τους οπαδούς των Maiden ότι ο Dave παίζει με Fender Stratocaster. Αυτό που ίσως δεν είναι ιδιαιτέρως γνωστό είναι ότι επί σειρά ετών έπαιζε με την ίδια ακριβώς κιθάρα που χρησιμοποιούσε ένας από τους ήρωες του Murray: o Paul Kossoff (Free).

· Υπήρξε ένα μικρό διάστημα όπου ο Murray αποχώρησε από τους Maiden –λίγους μήνες μετά την προσχώρηση του στη μπάντα- λόγω διαφωνιών που είχε με τον τότε τραγουδιστή Dennis Wilcock.

· Το 1998, σε συνέντευξη του στην τηλεοπτική εκπομπή “Jammin’” των Στάθη Παναγιωτόπουλου και Σωτήρη Βακάρου, δήλωσε ότι δεν τον ενδιαφέρει να ξανασυνεργαστεί με τον Bruce Dickinson. Ήταν Σεπτέμβριος του 1998…τέσσερις μήνες μετά οι MAIDEN ανακοίνωναν την επανασύνδεση της κλασικής σύνθεσης.

ADRIAN SMITH

· Το πρώτο συγκρότημα του Adrian Smith ήταν οι Urchin. Ιδρυτικό μέλος υπήρξε ο Dave Murray.

· Αντικατέστησε τον Dennis Stratton στους Maiden. Ο Stratton για μικρό χρονικό διάστημα συνεργάστηκε με τον πρώην τραγουδιστή των Maiden, Paul Di’Anno υπό τη σκέπη ενός συγκροτήματος με το όνομα…The Original Iron Men.

· Θεωρείται από την πλειοψηφία των οπαδών των Maiden σαν η «εμπορική» πτυχή του group, καθώς πολλές από τις συνθέσεις του έσπρωξαν τα όρια της μπάντας σε άλλες περιοχές (το “Somewhere in time” είναι το πρώτο άλμπουμ που μας έρχεται στο νου).

· Πριν ενώσει τις δυνάμεις του με τον Bruce Dickinson είχε δημιουργήσει το βραχύβιο συγκρότημα των Psycho Motel με τους οποίους κυκλοφόρησε δύο δίσκους σε alternative στυλ.

· Τι κοινό έχουν οι Adrian Smith και Michael Kiske; Απλά τσεκάρετε το solo άλμπουμ “Instant clarity” του τελευταίου και κάπου εκεί θα βρείτε και το όνομα του Smith.

· Όταν ο Smith ανέβηκε στη σκηνή του Donington το 1992 για την εκτέλεση του “Running free” πολλοί θεώρησαν ότι βρισκόταν προ των πυλών της Σιδηράς Παρθένου. Θα έπρεπε να περιμένουμε 6 ½ ακόμη χρόνια…

BRUCE DICKINSON

· Ο σύγχρονος αναγεννησιακός άνθρωπος: τραγουδιστής, συνθέτης, πιλότος, ραδιοφωνικός παραγωγός, αθλητής ξιφασκίας, πτυχιούχος ιστορίας, συγγραφέας είναι μερικά μόνο από τα πολλά ενδιαφέροντα του.

· Bruce Bruce…το stage name του Dickinson στους Samson.

· Κάποιες πληροφορίες για την προσωπική του ζωή μπορούμε να πάρουμε από το κομμάτι “Born in 58” μέσα από το “Tattooed millionaire”.

· Η Βρετανική Ολυμπιακή ομάδα ξιφασκίας του είχε κάνει πρόταση για να συμμετάσχει στους προκριματικούς αγώνες για τους αγώνες της Σεούλ. Ο Dickinson αναγκάστηκε να αρνηθεί λόγω των ανειλημμένων υποχρεώσεων με τους Maiden.

· Η βασική του επιρροή είναι ο υπέρτατος Ian Gillan, ενώ η πρώτη του επαφή με το rock ήταν η αγορά του “In rock” των Deep Purple.

· Dickinson…πυροσβεστήρας…προσωρινή διακοπή συναυλίας…Περιστέρι 1999: όσοι ήταν εκεί ξέρουν! Ο Bruce διέκοψε δύο φορές τη συναυλία γιατί τα καπνογόνα είχαν κάνει αποπνικτική την ατμόσφαιρα και επειδή λίγο μετά κάποιος ανεγκέφαλος είχε φτύσει τον Steve Harris!

NICKO McBRAIN

· Η πρώτη γνωριμία του Nicko με τον Steve Harris ήταν στο Βέλγιο κατά τη διάρκεια της πρώτης Ευρωπαϊκής περιοδείας των Maiden ως support στους KISS. Σύμφωνα με την περιγραφή του ίδιου του Steve, o έμπειρος drummer φορούσε άσπρο σακάκι και παναμέζικο καπέλο. «Τον πέρασα για νταβατζή», είχε πει ο Harris.

· Είναι ο…ανιματέρ της μπάντας με τις πλάκες και τις κραυγές του επί σκηνής.

· Έπρεπε να περιμένουμε το 2003 και το “Dance of death” για να δούμε το όνομα του στα credits των συνθετών. Ήταν για το τραγούδι “New frontier”.

· Ένα από τα b-sides του “Two minutes to midnight” είναι το “Mission from ‘Arry”. Δεν πρόκειται για ένα τραγούδι αλλά για έναν καβγά που είχε ο McBrain με τον Harris στα παρασκήνια και…έτυχε να ηχογραφήσει ο Dickinson.

· Του αρέσει να σηκώνεται πάνω από το δαιδαλώδες drum-kit και να χαιρετά τον κόσμο ή να αστειεύεται με τα υπόλοιπα μέλη των Maiden.

· Όταν επισκέφτηκε τη χώρα μας για να παίξει τύμπανα με μία tribute μπάντα στους Maiden επικράτησε πανικός στην οδό Ιπποκράτους με πάνω από 250 fans να έχουν κλείσει το δρόμο για να δουν τον αγαπημένο τους drummer να υπογράφει αυτόγραφα σε μουσικό οίκο.

JANICK GERS

· Έχει περάσει από αρκετά groups με πιο σημαντικό (εκτός των Maiden, φυσικά) τους GILLAN με τους οποίους ηχογράφησε 2 studio άλμπουμ.

· Όταν ο Gers συνάντησε τους Di’Anno και Burr δημιούργησαν το φιλόδοξο group των Gogmagog με μόνο ένα σπανιότατο EP στο ενεργητικό τους. Τα υπόλοιπα μέλη αυτού του supergroup ήταν οι Pete Willis και Neil Murray.

· Ο Dickinson έχει δηλώσει ότι όταν ζήτησε από τον Gers να συμμετάσχει στο “Tattooed Millionaire” εκείνος ήταν πολύ απογοητευμένος από την πορεία της καριέρας του και ήταν έτοιμος να παρατήσει τη μουσική.

· Αν έχετε συναντήσει τον Gers θα έχετε ίσως προσέξει ότι γράφει με το αριστερό του χέρι. Ωστόσο παίζει κιθάρα με το δεξί.

· Αν και η αλήθεια είναι ότι στις ζωντανές εμφανίσεις της μπάντας, ο Gers βρίσκεται σε δεύτερο πλάνο σε σχέση με τους Smith/Murray, εντούτοις η συνθετική του συνεισφορά είναι μεγάλη τα τελευταία 20 σχεδόν χρόνια.

· Όλοι οι τελειομανείς οπαδοί των Maiden θα πρέπει σίγουρα να τσεκάρουν το DVD του Ian Gillan “Highway star” στο οποίο περιλαμβάνεται σπάνιο υλικό ηχογράφησης του “Double Trouble” στο οποίο συμμετέχει ο Janick.

“6, The number of the key-figures”

ROD SMALLWOOD: Ο άνθρωπος που κινεί όλα τα νήματα στους Maiden. Ο άνθρωπος που κατευθύνει τους Maiden και τους προσέχει σαν να είναι η οικογένεια του. Στο πρόσωπο του Steve Harris βρήκε το άτομο που θα συνεργαστεί μαζί του και θα «χτίσει» την μεγαλύτερη metal μπάντα στον πλανήτη. Ο Smallwood είναι κάτι παραπάνω από manager της Σιδηράς Παρθένου.

MARTIN BIRCH: Εύκολα μέσα στις τρεις καλύτερους παραγωγούς στην ιστορία της ευρύτερης rock μουσικής. Έχει συνδέσει το όνομα του με σπουδαίες κυκλοφορίες και μπορεί να μη λειτουργεί όπως π.χ. ο Bob Ezrin αλλά το ταλέντο και η απίστευτη αντίληψη του οδήγησε τους MAIDEN σε μία σειρά αξεπέραστων δίσκων στη δεκαετία του 80.

ROSS HALFIN: Ο φωτογράφος που αποτύπωσε με τον καλύτερο τρόπο τους Maiden με τις εμπνευσμένες λήψεις ιδιαίτερα στη δεκαετία του 80. Όλοι εμείς που δεν είχαμε την πολυτέλεια να δούμε ένα video-clip της μπάντας στα mid-80ς, ψάχναμε με το μικροσκόπιο μία φωτογραφία των Maiden σε ένα περιοδικό ή μία εφημερίδα. Όλες ήταν του Ross Halfin και οι περισσότερες συγκεντρώθηκαν στο έξοχο photobook για τους Maiden πριν από λίγα χρόνια.

PAUL DI’ANNO: Δεν είναι τυχαίο που υπάρχουν ακόμη κάποιοι fans των Maiden που προτιμούν τα δύο πρώτα άλμπουμ έναντι των υπολοίπων. H punk αισθητική του ομώνυμου δίσκου και του “Killers” οφείλεται εν πολλοίς στη χροιά της φωνής του Di’Anno και στην εν γένει προσωπικότητα του.

CLIVE BURR: Προσωπικά θεωρώ ότι είναι ένας αρτιότερος τεχνικά drummer σε σύγκριση με τον Nicko McBrain. Ιδιαίτερα στο “The number of the beast” είναι καταιγιστικός και αναδεικνύει τα ούτως ή άλλως θεϊκά κομμάτια. Είναι πραγματικά δυσάρεστη η εξέλιξη με την κατάσταση της υγείας του αλλά και ενθαρρυντική η ενέργεια των πρώην συνεργατών του (αλλά, κυρίως, φίλων του) στους Maiden που δεν τον έχουν εγκαταλείψει.

BLAZE BAYLEY: Δεν υπήρχε περίπτωση να αφήσω απέξω τον άνθρωπο που έδωσε το 100% των δυνατοτήτων του για να βοηθήσει τους Maiden να συνεχίσουν σε μία δύσκολη εποχή γι’ αυτούς. Είναι ο μοναδικός που δεν ευθύνεται (αφού η απόφαση ήταν αποκλειστικά του Harris) και νομίζω ότι κρίθηκε πολύ αυστηρά από τους fans. Ναι, δεν έφτανε με τίποτα τον Dickinson αλλά ήταν, αν μη τι άλλο, φιλότιμος.

“6, The number of the live albums”

“LIVE AFTER DEATH”: Τι να γράψω τώρα γι’ αυτό το άλμπουμ που να μη έχει ήδη γραφτεί; Κατά την ταπεινή μου άποψη, η πιο σημαντική live metal κυκλοφορία όλων των εποχών! Ο δίσκος που έθεσε τα standards για το πώς πρέπει να αποδίδονται ζωντανά τα studio κομμάτια. Αλλά και το set-list ήταν ονειρώδες με τους Maiden να βρίσκονται στο απόγειο της καριέρας τους σε όλα τα επίπεδα. Είμαστε, πραγματικά, τυχεροί που έχουμε αυτό το οπτικοακουστικό σουβενίρ από μία μπάντα στο ζενίθ! Μου θυμίζει τις αντίστοιχες περιπτώσεις του “Made in Japan” (Deep Purple) και “No sleep till Hammersmith” (Motorhead).

“A REAL LIVE ONE”: Με το “Fear of the dark” οι Maiden ξαναγνώρισαν εμπορική επιτυχία και η συνεπακόλουθη περιοδεία έχει μείνει στην ιστορία σαν η τελευταία του Dickinson μέχρι το 1999. Εδώ περιλαμβάνονται κομμάτια μετά το 1986 (δηλαδή μετά το “Live after death”) και ανέδειξε την απίστευτη εκτέλεση του “Fear of the dark” που έγινε ο ύμνος για μία ολόκληρη γενιά.

“A REAL DEAD ONE”: Το αδελφάκι του “A real live one” που κυκλοφόρησε λίγους μήνες μετά περιλαμβάνοντας αποκλειστικά και μόνο παλιά κομμάτια. Φυσικά, δεν γίνεται λόγος σύγκρισης με το “Live after death” αλλά ίσως και το γεγονός ότι περιλαμβάνονται αποσπάσματα από διάφορα live λειτούργησε αρνητικά αναφορικά με τη ροή του δίσκου. Στα αξιοσημείωτα είναι η επιστροφή του Derek Riggs στο σχεδιασμό του εξωφύλλου ύστερα από την εμφανέστατη απουσία του στο “Fear of the dark”.

“LIVE AT DONINGTON”: Όταν πρωτοβγήκε το 1993 ήταν αρκετά σπάνιο και πολλοί ήταν εκείνοι που πίστευαν ότι ήταν bootleg λόγω και του λιτού εξωφύλλου του. Στην επανέκδοση το τριπλό βινύλιο αντικαταστάθηκε από ένα διπλό c.d. και το λευκό εξώφυλλο έδωσε τη θέση του στη φιγούρα του Eddie από την περιοδεία του “Fear of the dark”. Δεν είναι κακό live αλλά νομίζω ότι όλα τα προηγούμενα αλλά και το επόμενο είναι σαφώς ανώτερα.

“ROCK IN RIO”: Πετυχημένη περιοδεία για την προώθηση του reunion άλμπουμ “Brave new world”. Το Rio είναι ο τελευταίος σταθμός μίας περιοδείας που πέρασε και από τη χώρα μας. Οι Maiden παίζουν μπροστά σε 250.000 κόσμο και είναι πραγματικά εκπληκτικοί! Όλα τα μέλη είναι σε απίστευτη φόρμα και οι fans του group αποκτούν τον άξιο διάδοχο του “Live after death” 17 χρόνια μετά. 

“DEATH ON THE ROAD”: Το 2005 κυκλοφόρησε σε c.d., L.P. και DVD η εμφάνιση των Βρετανών στο Dortmund. Αν και είναι η πιο θεατρική περιοδεία του group, προσωπικά θεωρώ ότι είναι και η πιο αδύναμη στιγμή των Maiden με τον Dickinson πίσω από το μικρόφωνο. Βέβαια, οι οπαδοί το υποδέχτηκαν με ενθουσιασμό όπως συμβαίνει άλλωστε με κάθε κυκλοφορία των MAIDEN. Up The Irons!