Arch Enemy

 

Μια φορά κι έναν καιρό…

Ήταν ένας μακρυμάλλης κοκκινοτρίχης νεαρός ο Michael… Ο Michael μπορεί να μην ήταν πρίγκιπας αλλά ήταν ξακουστός κιθαρίστας των Carcass (αφού έλαβε την θέση 74 ανάμεσα στους 100 καλύτερους Heavy Metal κιθαρίστες όλων των εποχών, σύμφωνα με το περιοδικό Guitar World). Μια ωραία πρωία όμως ο Michael εγκατέλειψε τους Carcass και δημιούργησε δυο νέα συγκροτήματα εκ των οποίων το ένα ήταν… οι Arch Enemy!!
Οι Arch Enemy (σσ. προφέρεται “Αρτς” κι όχι “Αρκ”) με αρχηγό στις κιθάρες τον Michael Amott αλλά και τον μικρότερο αδελφό του Christopher, παρέα με τον Johan Liiva στα φωνητικά ξεκινούν την προσπάθειά τους να ενώσουν την “επιθετικότητα” με την τεχνική το 1996 με το άλμπουμ “Black Earth”. Η συνεργασία αυτή μπορεί να μην απέδωσε τα προσδοκώμενα κι ακόμα και σήμερα, ίσως, θεωρείται ένα μέτριο “σκοτεινό” άλμπουμ… Από πωλήσεις δεν πήγε καλά αλλά τους έφερε στα σκαλιά της Century Media. Η επόμενη κυκλοφορία του συγκροτήματος με τίτλο “Stigmata”, 1998, κέρδισε τις εντυπώσεις (ευτυχώς) και ήταν το πρώτο άλμπουμ τους που κυκλοφόρησε παγκοσμίως. Ένα χρόνο μετά κυκλοφόρησαν το “Burning Bridges” αλλά και το live DVD “Burning Japan Live 1999”. Σημειώστε ότι κάπου εκεί άλλαξε και ο ήχος, το ύφος των Arch Enemy σε πιο μελωδικό death… Ίσως αυτός να ήταν και ένας από τους λόγους που ζητήθηκε από τον Johan Liiva, τον Νοέμβριο του 2000, να αφήσει το μικρόφωνο των Arch Enemy… Ο αρχηγός Michael Amott είχε δηλώσει, τότε, ότι έψαχνε κάποιον με πιο “δυναμική” σκηνική παρουσία (ή μήπως έπρεπε να βρουν “κάτι” να διαφοροποιηθούν από την πληθώρα των συγκροτημάτων;;)

Όταν ο Michael γνώρισε την Angela…

Λάθος, όταν ο Christopher γνώρισε την Angela γιατί η Angela Gossow είχε συναντήσει για συνέντευξη, ως δημοσιογράφος για ένα Γερμανικό webzine, τον Christopher Amott και του είχε δώσει ένα demo της.

Και μετά την Angela… το ΧΑΟΣ!!!! Η μία επιτυχία διαδέχεται την άλλη, οι πωλήσεις αυξάνονται ραγδαία, οι Arch Enemy γίνονται από μπάντα ΜΠΑΝΤΑΡΑ και φυσικά η Angela γίνεται μια από τις αγαπημένες καφρο-φωνές!!! 

Η μικροκαμωμένη (σε σχέση με τον Amott) με την ιδιαίτερη από-τα-έγκατα-φωνή της και την εκρηκτική σκηνική της παρουσία είναι χορτοφάγος (ω, θεοί!!) και θεωρεί τον εαυτό της “αναρχική”. Από το 2008, σύμφωνα με δηλώσεις της, είναι επίσημα manager (τζάμπα τόσες σπουδές;) των Arch Enemy αλλά και των Spiritual Beggars.

Έφυγε αλλά ξαναγύρισε…

Η περίοδος 2005-2006 ήταν μια “κρίσιμη” σχετικά περίοδος λόγω της αποχώρησης του Christopher Amott ο οποίος εγκατέλειψε προσωρινά το συγκρότημα για προσωπικούς ή/ και οικογενειακούς λόγους, αλλά ταυτόχρονα μια θετική περίοδος, λόγω πωλήσεων του 6ου άλμπουμ τους “Doomsday Machine”. Τη θέση του Amott αναλαμβάνει αρχικά ο Gus G. (χρειάζεται συστάσεις;;; άντε καλά… Firewind, Ozzy) και λίγο αργότερα ο Fredrik Αkesson (αυτός;;; Opeth, Talisman, Krux, Tiamat) και με την επιστροφή του C. Amott το 2007 το συγκρότημα μπαίνει και πάλι στο στούντιο για την ηχογράφηση νέοου άλμπουμ με τίτλο “Rise of the Tyrant”. Αυτό είναι το πλέον “πιασάρικο” άλμπουμ του συγκροτήματος με πωλήσεις που ξεπέρασαν κάθε προσδοκία από την πρώτη εβδομάδα αλλά ξεπέρασαν και τις πωλήσεις του προηγούμενου και ο… Τύραννος κατάφερε να σκαρφαλώσει ως τη θέση 84 του Billboard 200 (από τη θέση 87 του Doomsday Machine).

Επιστροφή στη ρίζα του κακού με την Angela…

To 2009 μετά από μια σειρά πολλών εμφανίσεων σε Ευρώπη και Ασία οι Arch Enemy ετοίμασαν μια νέα δισκογραφική δουλειά, αυτή τη φορά μια συλλογή με παλιά κομμάτια. Πρόκειται για μια επανηχογράφηση 12 τραγουδιών προ-Angela εποχής με την φωνή της Angela βεβαίως βεβαίως…  Η συλλογή περιείχε (και περιέχει ακόμα) τραγούδια των πρώτων 3 κυκλοφοριών: Black Earth (1996), Stigmata (1998) και Burning Bridges (1999). Νέος ήχος για τα “Diva Satanica”, “Bridge Of Destiny” και “Bury Me An Angel” εμπλουτισμένες μελωδίες με περισσότερα σόλο… Μικρές πινελιές που οδήγησαν σε  μεγάλες αλλαγές!!! Ίσως αυτός να ήταν ο λόγος κυκλοφορίας του… Η κρυφή επιθυμία του οπαδού γίνεται πραγματικότητα και η Angela τραγουδά τα παλιά… αλλιώτικα!!! Μήπως ήταν μια προσπάθεια επιστροφής στο παρελθόν, στις “ρίζες”, για να εκτιμήσουν περισσότερο οι οπαδοί ή οι ίδιοι οι Arch Enemy τα 3 πρώτα ίσως αρκετά παραμελημένα album;

Κι έφτασε η ώρα η στερνή…

Το καλοκαίρι του 2011 υπήρξε θερμό και προς τον Ιούλιο ιδιαίτερα καυτό λόγω της νέας πολλά υποσχόμενης κυκλοφορίας των Arch Enemy “Khaos Legions”. Κάπου στα μέσα Μαρτίου κυκλοφόρησε στο youtube ένα νέο video-clip του ολοκαίνουργιου, φυσικά, single “Yesterday is Dead and Gone” το οποίο απέσπασε μέτριες κριτικές…

Το άλμπουμ με νέο υλικό που οι οπαδοί περίμεναν 4 ολόκληρα χρόνια διχάζει παρόλο που σκαρφάλωσε, την πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας του, ως τη θέση 78 του Billboard 200 δηλαδή ακόμα πιο ψηλά από τις 2 προηγούμενες κυκλοφορίες… Παράλογο; Δεν απαντάει κανείς, άρα λογικό… “Πιασάρικο” και “ευκολόπεπτο” με ένα εντελώς αδιάφορο εξώφυλλο χάνει αρκετούς οπαδούς του παρελθόντος αλλά μάλλον κερδίζει νέους οπαδούς που ψάχνουν “hits” και “riffs” για air-guitar-hero. Όπως πολύ σωστά σχολίασε ο Λευτέρης Σταθάρας (Review, Rockpages.gr, 2011) μεταξύ άλλων «το “Khaos Legions” δεν είναι από τους δίσκους που θα σε κάνει να χάσεις τον αυχένα σου από το κοπάνημα, αλλά είναι ένας πολύ καλός δίσκος που αξίζει την προσοχή πολλών φαν.»

Και η ώρα της συναυλίας…

Αν και απογοητευμένοι ελαφρώς από την νέα κυκλοφορία, περιμένουμε να τους δούμε ΞΑΝΑ ζωντανά στη σκηνή του Gagarin 205 (Αθήνα) και του Block 33 (Θεσ/νίκη) στις 20 και 21 Ιανουαρίου 2012 αντίστοιχα για να πειστούμε ότι η Angela Gossow είναι η υπερ-show-woman και τα αδέλφια Amott έχουν ακόμα μεράκι για σόλο…

Συμπέρασμα…

Όπως λέει και το τραγούδι, μάλλον για τους Arch Enemy ισχύει ότι “Yesterday is Dead and Gone”... Ίσως αυτοί να είναι οι νέοι Arch Enemy γιατί αφού είδαν και απόειδαν με τις πωλήσεις είπαν να γίνουν οι Evanescence της μελωδικής death-metal σκηνής και όποιου δεν του αρέσει… τα CD του και σε άλλο CD-player!! Σε συνέντευξή του πάντως, ο D'Angelo είχε δηλώσει ότι «οι Arch Enemy είναι ένα πολύ δημιουργικό συγκρότημα κι έχουν ανάγκη να δημιουργούν νέα μουσική!» Ίσως πάλι φταίει ότι οι Arch Enemy ήταν οι αδελφοί Amott και τώρα όλα τα μάτια και τα φώτα είναι επικεντρωμένα στην Angela παρά στην δημιουργικότητα των αδελφών…